Kombinezon TheraSuit

W 2001 roku w USA powstał nowy model dotychczasowo wykorzystywanego w rehabilitacji, leczniczego kombinezonu. Jego twórcami są pochodzący z Polski fizjoterapeuci, Izabela i Ryszard Kościelny. Głównym celem jakim kierowali się oni podczas udoskonalania poprzednich wersji kostiumu (Pinguin oraz Adeli) była chęć niesienia pomocy, urodzonej w 28 tygodniu ciąży córce Kai, u której, w 6 miesiącu ciąży lekarze zdiagnozowali Mózgowe Porażenie Dziecięce. Dziewczynka była rehabilitowana różnymi metodami (Vojta, Bobath, Doman-Delacato, PNF, Peto), ale żadna z nich nie przyniosła znaczących rezultatów.
W 1994 roku małżeństwo Kościelny wyemigrowało z Polski do Stanów Zjednoczonych, aby tam szukać nowych, skuteczniejszych sposobów pomocy choremu dziecku, jednak paradoksalnie, to właśnie w Polsce, dwa lata później, otrzymali oni pomoc. W 1996 Kaja wzięła udział w turnusie rehabilitacyjnym organizowanym w Centrum Rehabilitacji EUROMED w Mielnie. To właśnie tutaj postawiła swoje pierwsze kroki.
Jednak bariera jaką stanowiła odległość do Polski, skłoniła Kościelnych do podjęcia prac nad udoskonaleniem kostiumu Adeli i wykorzystywaniem go w przyszłości do rehabilitacji, również innych pacjentów cierpiących na schorzenia ośrodkowego układu nerwowego.
Wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenia Kościelni stworzyli nową wersją kombinezonu o nazwie TheraSuit.

Badania przeprowadzone w TheraSuit LLC Prdiatric Fitness Center (lata 2003-2006) nad zastosowaniem TheraSuit wśród pacjentów z MPDz pozwoliły ocenić pozytywnie wpływ kombinezonu na ruchy główne i precyzyjne u 94% pacjentów. Wymowa i płynność mówienia uległa poprawie u 64% badanych. Dodatkowo przedstawiono następujące obserwacje dotyczące pracy w kostiumie TheraSuit:
1. Poprawa zakresu ruchomości oraz siły mięśniowej u 100% badanych.
2. Wzrost możliwości funkcjonalnych zaobserwowano u 92% pacjentów.
3. Kontrola ruchu poprawiła się w grupie 64% uczestników badania.
4. Poprawie (u 62% osób) uległ również balans, natomiast koordynacja usprawniła się w gronie 56% objętych eksperymentem uczestników.

Po terapii z użyciem kombinezonu zaobserwowano poprawę następujących funkcji:
1. U 90% – niezależne obracanie się na plecy/brzuch.
2. Siedzenie niezależne – 75%.
3. Czworakowanie – 49%.
4. Stanie niezależne – 39%.
5. Chodzenie z pomocą – 33%.
6. Chodzenie samodzielne – 21%.

Przez ostanie 50 lat badań nad zagadnienieniami dotyczącymi usprawniania pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym, stosowano bardzo wiele zróżnicowanych terapii.
Od kilku lat część terapeutów skłania się ku wykorzystaniu intensywnych ćwiczeń wzmacniających (TheraSuit) w leczeniu dzieci z MPDz. Spotykają się oni z falą krytyki, bowiem istnieje teoria mówiąca o negatywnym wpływie zajęć z zastoswaniem wysokiej intensywności, na wzrost spastyczności oraz pogłębieniu patologicznych wzorców ruchowych osób z MPDz. Badania prowadzone nad kostiumem TheraSuit nie potwierdzają jednak ww. teorii. Zaprzeczają wręcz, jakoby stosowanie intensywnych  ćwiczeń, powodowało pogłębienie spastyczności oraz obniżenie sprawności motorycznej ćwiczących.
MacPhail i Kramer przeprowadzili obiektywne badania na temat wpływu zastosowania kostiumu TheraSuit na wzrost spastyczności. Nie znaleźli na to żadnych
dowodów.

 Co więcej, podczas 8 tygodniowych obserwacji, doszli do wniosku, że TheraSuit  użyty w trakcie ćwiczeń, daje bardzo dobre efekty związane ze wzrostem wydajności mięśniowej oraz polepszeniu funkcji motorycznych.
Bardzo dobre efektu terapeutyczne dotyczące nauki konkretnych wzorców ruchowych, jest podział tych wzorców na małe fragmenty ruchowe. Dzięki temu pacjent łatwiej uczy się całego globalnego ruchu. Dean i Shepherd oraz Carr i Shepherd opublikowali dwie pozycje dotyczące uczenia dzieci nowych funkcji poprzez ich powtarzanie, w podzielonych na fragmenty fazach. Proces ten znacznie ułatwiał naukę i kontrolę konkretnych ruchów.
Kombinezon TheraSuit stał się w przeciągu czterech lat od opatentowania metody standardową metodą używaną w rehabilitacji pacjentów ze schorzeniami OUN na całym świecie.