W 1960 roku naukowcy z Centrum Lotów Kosmicznych i Medycyny Kosmicznej w Rosji skonstruowali prototyp kombinezonu „Pinguin”. Urządzenie zostało zastosowane po raz pierwszy u trzech osób, podczas lotów kosmicznych na stacji orbitalnej Salut, w czerwcu 1971 roku. W trakcie długotrwałych lotów w poza orbitę Ziemi, kosmonauci byli narażeni na negatywne zmiany struktury tkanki mięśniowej, która w warunkach braku oddziaływania sił grawitacji ulegała znacznemu osłabieniu i w konsekwencji zanikowi. Dodatkowo dochodziło do znacznej demineralizacji kośćca, głównie kości piszczelowych, w nieobciążanych kończynach, diagnozowano również apraksję podczas chodu.
Zastosowanie „Pinguina’a” spowodowało, iż podczas lotów oddziaływał on na ciało astronautów identycznie jak siły ciążenia występujące na Ziemi. Dzięki temu negatywne skutki oddziaływania nieważkości zostały zniwelowane do minimum, a sam kombinezon przyczyniał się również do przyśpieszenia reedukacji chodu wśród testujących go astronautów.